آروین من

راستش اینقدر بازیگوش شدی، که یه موقع هایی دیگه حریفت نمیشم. به قول فهیمه جون یه گلوله آتیش شدی. هر چی آیلین با بزرگتر شدن سنش فهمیده تر و سنگین تر رفتار می کنه، تو تازه هنرهای جدیدت رو توی شیطنت رو می کنی.  امروز خاله سیمین از مامانا خواست که توی کلاس بازی های گروهی حاضر بشن تا ببینن بچه ها چه چیزایی یاد گرفتن.  "وایییییی  حالا من از خجالت آب میشم. ای کاش قبلا این خاله گفته بود تا من یک کم تو رو نصیحت می کردم که معقول رفتار کنی ." اینا جمله هایی بود که من داشتم به خودم می گفتم و وقتی وارد کلاس شدم و دیدم تو تنها بچه ای هستی که توی سرمای زمستون جوراباش رو درآورده و کلاس رو رو سرش گذاشته، پیش بینی هام داشت به واقعیت بدل می ...

نمی دونم چرا این ماههای آخر اینقدر کم کاری کردم توی به روز کردن وبلاگت، شاید چون حسابی دوتامون مشغولیم.  سال 92 برای من و تو سال تغییر و تحولات بسیار بود. تجربه مهد، کلاس های مختلف، حرف زدن به انگلیسی و خواندن به فارسی، تغییرات شخصیتی بسیار و ... سالی متفاوت تر از قبل رو برای تو درست کرد.  اما امسال چه اتفاقاتی پیش روی من و تو هست؟ قراره چه تجربه هایی رو کسب کنیم؟ نمی دونم اما می دونم اگر بخوام سالی رو توی زندگیم مثال بزنم که در اون دید من به زندگی کاملا عوض شد، امسال رو مطمئنا به یاد میارم.  ما هنوز هم خانواده ای هستیم در کمال خوشبختی. از یزدان سپاسگزارم و آرزوی سالی سرشار از تندرستی، دیرزیوی، شادی و رامشنی رو برای همه ...